جنگ تبوک

در مجالس مدينه،خبر رسید كه:پادشاه روم با سپاهى عظيم به طرف مدينه رهسپار شده است.اين خبر را چند نفر بازرگان كه از شام به مدينه آمده بودند،گفتند و رفته رفته،در سراسر شهر پیچیده شد و به گوش رسول اكرم (ص ) رسيد.

چون دلایا موجود،درستی اين خبر را تأييد مى كرد، پيامبر اسلام(ص)دستور داد كه مسلمانان از دور و نزديک،آماده شوند و مقدمات سفر را فراهم سازند.

با اين كه رسول اكرم (ص ) در اكثر جنگ ها،هدف اصلى ونهایى را پنهان مى كرد،تا دشمن نتواند سریع تر عمل کند،در اين جنگ رسماْ هدف و مقصد را براى مردم نقل فرمود.زيرا راه بسيار دور و دشمن قوى و تجهيزات كافى لازم بود.

اين سفر براى مسلمانان سخت دشوار بود. زيرا هوا گرم،راه دور، دشمن قوى و از همه گذشته هنگام برداشت محصول و استفاده از ميوه ها بود. بدين جهت امروز و فردا مى كردند و حركت را به تأخير مى انداختند.

از نظر سياستمداران مدينه ، چنگ با پادشاه روم و ارتش نيرومندش بسيار خطرناک بود.بعضى از منافقين در مجالس محرمانه خود اظهار مى كردند كه محمد گمان مى كند جنگ با پادشاه روم نيز مانند جنگ با اعراب و قبایل مكه است كه اميد موفقيتى در آن باشد.

اين اظهار نظرها كه عموماْ از طرف منافقين ابراز مى شد، روحيه سايرين را هم ضعيف و از اقدام جدى بازمى داشت . ولى پيامبر اسلام(ص)در برابر مسلمانان سخنی گفت كه تمام تبليغات شرّ منافقين را از بین برد و روحى تازه در كالبد تن مسلمانان آفرید.

در آن خطبه ، رسول اكرم (ص ) پس از حمد و ستایش خداوند، به بسيارى از مسئله های اخلاقى و اجتماعى و دينى اشاره كرد و نكاتى را یادآوری شنوندگان کرد.روح ترقى و تعالى را در مردم تقويت و حس آزادى و سربلندى را در آنان بيدار كرد و شهادت در راه حفظ دين و حقيقت را بهترين سعادت ها معرفى فرمود. جنگيدن با دشمنان خدا و اسلام را از وظايف مهم هر مسلمان دانست.بخشش و انفاق مال و ثروت را در راه حفظ دين و استقلال ملّت ، از مهمترين و قطعى ترين وظايف ثروتمندان به شمار آورد.

اين خطبه اثر عميقى در مسلمانان گذاشت و جنب و جوشى عظيم در مدينه بوجود آمد.كمک هاى مالى فراوانى از طرف طبقات مختلف شد. يكى از مسلمانان مقدارى نقره كه برابر هزار دينار ارزش داشت ، تسليم كرد. عباس بن عبدالمطلب مبلغ قابل ملاحظه اى داد. عاصم بن وهب هفتاد بار شتر خرما داد. مردى تمام ثروت خود و مردى ديگر نصف ثروتش را تقديم نمود. زنان مسلمان زر و زيورهاى خود را براى تجهيز سپاه مى بخشيدند. دست بندو گردن بند و پا ابر نجن و انگشترهاى بسيارى در ميان اموال جمع شده ، ديده مى شد كه از طرف بانوان مسلمان اهدا شده بود.

بديهى است در وقتى كه خطرى كشور را تهديد مى كند، بر عموم ملّت مسلمان لازم است از خود گذشتگى و فداكارى نموده و در راه حفظ دين و وطن كوشش كنند و اگر از انفاق مقدارى مال و ثروت ، خوددارى و در دفع دشمن کوتاهی،خیلی طول نمی کشد كه مملكت بدست دشمن خواهد افتاد و ملّت برده و بنده ديگران خواهد شد.

با تمام مشكلاتى كه اين لشكركشى در برداشت ، مشكلى بزرگ تر و خطرناک تر در كار بود كه و آن نقشه منافقين براى يک كودتا و از بين بردن دین اسلام بود. كسانى كه با آمدن اسلام ، رياستشان بر باد رفته و ناچار از تظاهر مسلمان شده بودند،اينک با مسافرت رسول اكرم (ص ) و خالى ماندن مدينه تصميم گرفتند از فرصت استفاده كنند و حكومت را در دست بگيرند.

گروهى از منافقين ، با ابوعامر راهب نصرانى بيعت كردند و او را نامزد رياست و حكومت نمودند و به همين منظور مسجد بنا نهادند كه به مسجد ضرار معروف شد و برنامه كارشان اين بود كه پس از حركت رسول اكرم (ص ) تمام پيروان پيامبر را كه در مدينه مانده اند، بكشند و مدينه را غارت كنند و جمعى از آنها هم در ركاب پيغمبر باشند و در يک فرصت مناسب،شبانه در راه تبوک آن حضرت را به شهادت برسانند و به اين ترتيب كار را خاتمه دهند.

نامه پرانى هایى نيز از طرف بعضى از منافقين صورت گرفته و به پادشاه دومة الجندل نوشته بودند كه اگر به جانب مدينه بيایى ، ما تو را يارى مى كنيم و محمد را از بين مى بريم .

با توجه به فعاليت هاى پشت پرده ، كه وسيله منافقين انجام مى شد و احتمال خطر كودتا در كار بود، موجب شد تا كه رسول اكرم (ص ) جانشينى را براى خود تعيين كند و مدينه را به كف با كفايت كسى بسپارد كه از همه ی جهات،مانند خود او باشد.

كسى كه از لحاظ شخصيت ، قادر به حفظ شئون دينى و ملى باشد. از نظر تقوا  و درستى و رموز كشوردارى از همه برتر و بالاتر باشد به هيچ حزب و جمعيتى بستگى نداشته و به هيچ قيمت تطميع شدنى نبوده و از تبليغات و تهديدات بيمناک نگردد.

منبع:

http://dastanhayeghorane.blogfa.com/